Martin Verkerk: ééndagsvlieg?

Deze week zullen we het zien: de laatste pot van Martin Verkerk of de eerste van zijn tweede tennisleven. Juist op de plek waar in 2003 zijn roem ontstond, kan Martin Verkerk aan de hele wereld bewijzen dat zijn vlucht in de tenniswereld nog niet voorbij is.

Het Nederlandse tennis ligt zacht gezegd op zijn gat. Het Daviscup-team – ofwel het Oranje met rackets – ligt uit de wereldgroep. Onze jongens en meisjes breken geen potjes meer. We missen die spannende kwartfinalepartijen in grand slams, tot diep in de nacht Schalken of Haarhuis zien vlammen op de Australian en US Open. We missen de chauvinistische verslagen van Heintze Bakker en Marcella Mesker! We missen de groene knieën van Kraijcek na zijn triomf op Wimbledon. Waar zijn onze tennishelden?

Aan talenten ontbreekt het niet in ons land, maar ze kunnen die laatste stap – voorlopig – nog niet zetten. Geen doorbraken dus, vandaar dat het alweer even geleden is dat we écht meetelden als tennisnatie. Het laatste wapenfeit was eigenlijk in Parijs - voorjaar 2003 - met in de hoofdrol, u raadt het al, Verkerk. De verrassing van het toernooi, stoempend, zwetend, schreeuwend en druk gebarend haalde hij de finale. Zijn fistpump-bewegingen gingen de hele wereld over. Hij dreef er zijn tegenstanders mee tot wanhoop, ze gingen er dan ook bijna allemaal aan! Bijna, want één spaanse gravelspecialist bleek hem te veel, de “pump” was leeg.

Velen noemden hem aan de vooravond van de finale op Roland Garros al een ééndagsvlieg. Nu, vier jaar min twee weken later mag Verkerk met zijn vliegenmepper gaan bewijzen dat deze conclusie te voorbarig is geweest. Hij heeft de schijn tegen: acht toernooien gespeeld, acht keer eruit in de eerste ronde zonder een setje te pakken. Zinloze statistieken! Deze man heeft zijn moment gewoon afgewacht, aanschouw de terugkeer van een tennisheld in “zijn” Parijs. Hij zal twee vliegen in één klap slaan: ééntje voor zichzelf en ééntje voor het Nederlandse tennis.

Un weekend du golf en France

Peertje

In navolging van Australië wil minister Cramer ook een verbod op de gloeilamp. Binnen vier jaar zou het eindhovense kleinood uit de hollandse huiskamer moeten verdwijnen. Het zou bijna driekwart aan energieverbruik schelen... In tegenstelling tot de minister heeft Balkenende voorlopig het licht nog niet gezien. Misschien ziet hij geen heil in het oprichten van een gloeilampcontrolecomité: "Ding dong... Goedenavond, wij zijn van de overheid en komen uw huis controleren op de aanwezigheid van die verdraaide gloeilampen". Wat vindt de nederlandse burger eigenlijk? Moeten we het peertje voorgoed uit de fitting draaien en overgaan op de spaarlamp of laten we het nog even stralen?

"Vanuit een donkere kamer,
Zag onze minister Cramer,
Ergens het verlossende licht,
En kwam met volgend bericht:
Exit gloeilamp en wel snel,
Op naar spaarlamp en TL!
Het levenslicht van onze peer,
Schijnt binnenkort niet meer.
Alvorens te lopen tegen deze lamp,
Graag verlichting van een ramp.
Kan de knop nog om misschien?
Kunt u dit in ander licht zien?
't Is appels met peren vergelijken,
Zo’n spaarlamp is niet naar te kijken!
Voordat uw idee in het ganse land,
Door ieder zal worden afgebrand,
Moge u begrijpen als helder licht,
'n Lamp zonder peer is geen gezicht."

DAG

Gisteren heb ik het leeuwenpakverhaal hieronder op DAG.nl geplaatst. Kijk eens onder dag.nl/meedoen, daar vind je onder andere stukjes van N. en mijzelf. Iedereen kan zich voor het DAGpanel aanmelden, de lezers doen de rest. De stukjes worden gerangschikt op moment van insturen, hoe vaak gelezen en hoe hoog gewaardeerd. Erg grappig en een stuk toegankelijker dan de gevestigde kranten. Daarnaast bieden ze een mooie mix aan nieuws en lopen ze voorop in electronische informatievoorziening. Wat mij betreft dus een welkome toevoeging aan de reeds bestaande (gratis) kranten.

Blauw leeuwenpak te koop

Vandaag dan eindelijk het langverwachte nieuws: de naam Postbank zal verdwijnen, Jan Mulder gaat één van zijn schnabbels kwijtraken. Het gebrul van leeuwen op radio en televisie zal verstommen. Met weemoed denk ik terug aan de “Giroblauw past bij jou” advertenties in de Donald Duck, wie heeft er niet zo’n stoer badlaken weten te bemachtigen? En wat dacht je van die reclame waar die vent, lekker ontspannen aan het thuisbankieren, met één beweging een technische cascade in gang bracht om kort daarna te worden voorzien van een ingeschonken koel glas bier! Onovertroffen! Hoewel ik me toen nog niet mocht vergrijpen aan dit vocht, kwam de achterliggende boodschap van deze commercial “loud and clear” over.
De Postbank gaat verdwijnen en daarmee het begrip Giro? Over 10 jaar is de Giro alleen nog maar een italiaans aftreksel van de Tour. De Van Dale zal een oud Hollands woord moeten schrappen. Gele acceptgiro’s worden verzamelstukken, beurzen zullen worden georganiseerd!
Verder rijst de vraag wat de huidige Postbank klanten met dit nieuws gaan doen? Overnamegeruchten bij de ABN AMRO leidden tot het weglopen van sommige trouwe spaarders. Zal dit nu weer gebeuren? Ik denk het niet, want de Postbank weet als geen andere bank (ING meegerekend) in te spelen op het gevoel van haar doelgroep. Ga alvast maar ontspannen achterover zitten, want u wordt binnenkort door een oranje leeuw gerustgesteld.
Dát was de kracht van de Postbank…

Nieuwe Hollandse Waterlinie

Hierbij een plaatje van een bunker op een zomerse lente avond. Niet passend in zijn omgeving maar toch al lang onderdeel daarvan en daarmee een vertrouwd beeld voor wandelaars en fietsers in de regio Utrecht. De bunker fungeerde als groepsschuilplaats in de Nieuwe Hollandse Waterlinie, de unieke verdedigingslinie uit 1815. Nieuwe, was er dan ook een Oude?
Ja, de eerste (provisorische) dateert uit 1629. Het grote verschil tussen (alle) oude en de nieuwe waterlinie is dat de stad Utrecht er vanaf 1815 wel binnen viel... dat is een prettig idee!

Welke sms?

Toch storend, zo’n sms-piep tijdens het eten bij vrienden afgelopen
zaterdag. Wel even kijken natuurlijk: “Hallo Rutger, wij gaan nu naar
Zuid-Afrika, over twee weken weer terug.” Geen idee van wie het komt.
We laten onze gastheer met zijn telefoon terugbellen op slinkse wijze,
namelijk in het quasi koeterwaals, maar helaas... Opgehangen en geen
naam gehoord, we geven het op. Een paar dagen later blijkt na het
thuis komen van werk dat de schoonmaakster niet is geweest. Vreemd!
We besluiten contact op te nemen: “Alles goed? We hebben je gemist
vandaag!” Waarop wordt geantwoord met enige verbazing: “Ik ben op
vakantie in Zuid-Afrika. Heb je m’n sms niet gehad?”. Gegeneerd sputter ik: "Welke sms?"

Passie

Golftrip

Binnenkort staat er weer een golftrip op het programma! Aan het einde van het seizoen gaan we steevast naar de Ardennen, mooie heuvelachtige bosbanen lopen tussen Luik, Durbuy en Spa. Het begin van het seizoen gaan we vaak wat verder weg, omdat het voorjaar tot voor kort samenging met hogere temperaturen ten zuiden van Nederland. Dan maken we er dus ook iets meer werk van: het moeten wel mooie banen zijn namelijk, bezuinigen doen we wel op hotels. Nationale websites en de Peugeot Golfguide - die de mooiste europese banen beoordeelt - zijn onze naslagwerken. Deze keer wordt het Frankrijk: onder Boulogne. Een paar jaar terug zaten we iets zuidelijker, namelijk in Le Havre. We hebben de belgische kust ook al eens aangedaan en het midden-duitse Rijngebied (onder Koblenz: mooi!) In 2004 natuurlijk Schotland: St. Andrews, Carnoustie en Gleneagles. Frankrijk dus dit jaar, met de hoog aangeschreven duin-/bosbaan Belle Dune en twee banen strak langs de kliffen van de Normandische (Dieppe) en Picardische (Wimereux) kust. Voor de (latente) golffans onder u heb ik een kaartje bijgesloten en een sfeerfoto van GC Wimereux, iets meer dan 3u rijden, zeker de moeite waard!

Groeten uit Holland

Utrecht vier mei

Vandaag rond acht uur voor heel even,
Bezet een stille massa het Domplein.
Waar morgen weer groot feest zal zijn,
Realiseren we wat ons is gegeven.

Duizenden mensen in de menigte klein,
Proberen zich gezamenlijk in te leven,
In wat voor velen slechts is beschreven,
Waarom we zo vrij zijn als we zijn.

Twee minuten, een trompet blaast uit,
Zwijgen verplaatst zich van rij naar rij,
Vogels vullen het verdwenen geluid.

Dan leggen kinderen grote kransen bij,
Het Wilhelmus klinkt ineens erg luid,
In de verte raast een motor voorbij.

Kamperen

Des avonds

Des ochtends

Joekels

Na een weekendje kamperen met E&M in het verassend mooie Noord-Holland, dronken we gisteren nog een afsluitende borrel op een terras ergens aan de IJsselmeerdijk in een plaatsje waar ik de naam alweer van vergeten ben. Dat ging ongeveer zo…
Serveerster: “Willen jullie wat drinken?”
R: “Ja graag! Eén tomatensap, een biertje, een glaasje rosé en hebben jullie ook grote glazen bier?”
Serveerster: “Ja, die noemen we hier…”
E: “Maak er dan maar twee grote glazen bier van!”
Serveerster: “Dus dan heb ik twee grote glazen bier…”
E&R: “Dat klopt ja!”
Serveerster: “…een tomatensap en een rosé?”
“Precies.”
Dit lijkt op zich een alledaags terraspraatje, maar in haar antwoord op E had onze dienstmeid het niet over “grote glazen bier”, vaasjes, halve liters of laarzen, maar joekels… Daar werd het gesprek toch nèt even anders van!