Terug naar Groningen

Terug naar Groningen

~

O stad waar mijn leven, het leven begon,
Metropool zonder er op te lijken,
Laat me je van een afstand bekijken.
Toren, stadjers, gele straten in de zon.

O land van akkers, borgen en dijken,
Aaneengebonden door kronkelend beton,
Zo mooi dat zelfs Ede’s taal ontroeren kon.
Ben ik er nog steeds onder gelijken?

Waar ik blijf bewonderen en eren,
Zoals een toerist in een verre stad,
Verdwijnt de identiteit die ik had.

Hoeveel tijd rest mij om terug te keren,
Er weer achteloos door te flaneren?
Groningen, eens ben ik de Randstad zat.

~