Praten met Papa

Je lijkt, kijkt of je me iets zegt…
Het zijn net woorden jouw klanken.
De taal die je spreekt, is het echt?
Wil je stoeien, lachen, janken?

Dat geen zin zijn gelijke kent,
Volume immer fluctueert,
Verbergt niet dat je onmiskend,
Iedere dag, ieder uur leert.

Straks komt de volgende fase,
Dichterbij dan we verwachten.
Eerst een woordje, dan een frase,
Weergave van jouw gedachten.

Hoe lang nog voordat je me vraagt,
Waarom iets krom is en niet recht?
En ik denk, als je je beklaagt:
Had ik je nou maar niets gezegd...