Sportzomer (voor vader en zoon)

Daar stonden we dan, in de rij bij de bouwmarkt op de Oudenoord afgelopen weekend. Voor ons twee in leren jassen gehulde heren met een emmer oranje verf in de hand. Het duurde even voordat ik doorhad wat ze ermee wilden, ze leken me namelijk geen types voor een hippe huiskamer. Gelukkig kreeg ik voldoende bedenktijd. Er was namelijk maar één kassa open en de verlegen caissière kon het tempo van de lopende band naast haar niet echt aan. Daar kon ze trouwens weinig aan doen, het kwam vooral door een Poolse meneer vooraan, die met een briefje van 200 euro wilde betalen. En dat mocht dus niet. Niemand kon voor hem wisselen, hij mocht nog ‘wel meedoen aan de EK-poule’ volgens één van de heren voor me, maar hij verkoos de trieste aftocht. Daarop viel bij mij het kwartje: na dit weekend is er weer een oranje gevel in de Sterrenwijk - of waar dan ook in de stad - bij.

En terwijl ik de Poolse man zonder te morren zijn spullen in een hoek zag zetten, om ze na een bankbezoekje later alsnog af te rekenen, viel mijn oog op een wand met Oranjeartikelen. ‘Het is begonnen’, dacht ik hardop. Het blijft verbazingwekkend dat er elk EK en WK voetbal weer gadgets en shirts worden aangeboden, die nog weer gekker zijn dan die van twee jaar terug. Dit jaar worden alle records gebroken, ook in de elektronicasector. Wie nu geen breedbeeldtelevisie koopt, snapt er namelijk echt geen bal van. ‘Een potje kijken met je vrienden? Niet zonder de Beertender!’ Helaas kan ik niet helemaal mee gaan in deze Senseo voor bierdrinkers - alleen die naam al, wanneer komt de eerste Wineblender op de markt? - maar vooruit, het werkt. Waarom eigenlijk?

Omdat we aan de vooravond staan van een unieke sportzomer, waar ik meestal ook erg warm van word. Want naast het EK voetbal kunnen we ons nieuwe LCD-scherm vullen met tennis (Roland Garros en Wimbledon), de Tour de France en natuurlijk de Olympische Spelen! Dat wordt dus schakelen. Uitzending gemist? Geen probleem: die is immers nog terug te zien op de gratis bijgeleverde DVD-recorder. Voor mij wordt het allemaal net een tandje te veel…
Wij richten ons dit jaar vooral op de Babylympics begrijpt u? De 10 cm kruipsprint, judo in de gewichtsklasse tot 9 kilo, wipstoelhoogspringen en een nieuwe discipline: de ringen (…doorbijten, uitsluitend met melktanden), waarvoor onze zoon eergisteren een wildcard kreeg.

Eindelijk waren wij aan de beurt. De caissière had haar routine weer te pakken, binnen no-time had ik afgerekend. Toen ik onze spullen bij elkaar graaide zag ik ineens een verfstok liggen: ‘Hé!’, het floepte eruit en instinctief snelde ik achter mijn voorgangers in de rij aan. Ze reden bijna het terrein af. Onder normale omstandigheden zou ik niet snel met mijn handen in de lucht voor een roestige diesel de weg opspringen, zeker niet als daarin twee van die bonkige kerels zitten, maar dit moest gewoon. De auto stopte gelukkig. ‘Hier! Deze kunnen jullie wel gebruiken. Wie weet blijft de verf dan zitten tot en met de finale’. Of deze doordenker aankwam weet ik nog steeds niet, maar hun dankbaarheid was er niet minder om. Net als mijn vertrouwen, dit moest Oranje toch indirect helpen? Even later op de fiets kreeg ik alsnog spijt. Ik had zojuist de ideale stok voor de babyestafette weggegeven…