EO censureert evolutie

Hopelijk moet u bij het lezen van deze titel ook even achter uw evolutionair steeds kleiner wordende oren krabben. Het is echt waar, biologe Gerdien de Jong kwam onlangs op evolutie.blog.com met deze schrijnende ontdekking. De EO doet er alles aan om de groep Darwin-ontkenners, ironisch genoeg een uitstervende soort, zo groot mogelijk te houden. Door ze te desinformeren, censuur van de eerste orde. Het moet ongeveer zo zijn gegaan…

Naarstig op zoek naar nieuwe kijkers koopt de EO alle “Attenborough-tapes” van de BBC. Alles loopt zo gesmeerd als een vis met pootjes. Volgende week zal de eerste uitzending van The Life of Mammals te zien zijn! Ter gelegenheid van dit heuglijke feit is er een groot scherm geplaatst in de kantine. Het hele personeel is uitgenodigd. Dan begint het, prachtige muziek, een aankondiging en meteen overweldigende natuurbeelden. De stemming zit er lekker in, het lijkt wel een jongerendag. Bijna de gehele inhoud van Noach zijn ark wordt vertoond. Het engelse commentaar van Sir David Attenborough zelf is ook goed te volgen.

Maar waar heeft hij het nu ineens over? Dinosaurussen? Knip! Meer dan een miljoen jaar geleden? Knip! Chimpansees onze naaste verwanten? Knip! Voorlopers van de moderne mens? Stop! De directeur sprint naar een microfoon en preekt snel voor eigen parochie: “Dames en heren, wegens problemen met het geluid zijn we helaas genoodzaakt deze voorstelling te beëindigen. Wij doen er alles aan om deze voor de tv-uitzending van volgende week te hebben verholpen.” Dat betekent dus overuren voor de technische (censuur) dienst.

Een rusteloze zondag, een zucht en een vloek verder is iedereen blij met het resultaat: Het Leven van Zoogdieren! Met als hoogtepunt de schepping van het dierenrijk, vanaf heden te zien op Nederland 1. U zult begrijpen dat ik voor dit verknipte werk niet thuis blijf. Ik ga nog liever mammoeten zoeken in het Siberische ijs of condooms verkopen in het Vaticaan. Maar ik kan u wel vertellen dat ik erg benieuwd ben naar de volgende feestelijke voorstelling in de EO-kantine!

Twee streepjes

Twee streepjes

~

Eén streepje dat een tweede leidde,
Even die twijfel: is het echt waar,
Dan omhelzen we elkaar dus maar.
Dit beeld veranderde ons getijde.

Het is niet zozeer het streepjespaar,
Als wel de betekenis van beide.
De verwachting die ons verblijdde,
Met testen waren we al weer klaar.

Pas weken later kregen we door,
Hoe vanuit een abstract gegeven,
Wij straks met zijn drietjes leven.
Dat is wel iets concreter hoor!

Toch heb ik hier nu opgeschreven,
Met testen blijft u een streepje voor.

~

Rutger

De ideale vakantie?

Waar gaan we dit jaar heen? Het is letterlijk een luxeprobleem, maar wel ééntje die kan leiden tot een hoop wikken en wegen. Commercie en media springen daar graag op in. We worden overspoeld met de mooiste aanbiedingen, voor ver weg en dichtbij. Zomercolumns uit zonnige oorden en weersvoorspellingen voor elke lullige Costa doen de rest. Toch blijft het een lastige keuze.

Er zijn grofweg drie mogelijkheden: Europa in, een intercontinentale vlucht pakken of in eigen land blijven. Gaat u niet op vakantie? Lieg dan alstublieft! Want u moet natuurlijk wel iets interessants te vertellen hebben in de rij bij de Albert Hein. Overigens lijkt deze rij tijdens de vakantieweken alleen maar langer te worden, maar dat ter zijde.
Vakantie in Europa, vooral zuidwaarts, is vaak garantie op mooi weer. Pietje Paulusma en Marjon de Hond zijn het erover eens: “Geen wolkje aan de horizon in Bulgarije en de zon maakt overuren in Andalusië.” Deze idyllische beschrijvingen hebben natuurlijk een grote aantrekkingskracht. Daarmee komen we gelijk bij de keerzijde. Wat te denken van overvolle vliegvelden (het zijn recorddagen op Schiphol) of overboekte charters die het hele continent bezetten! Massaal op pad gaan met de auto resulteert weer in zwarte zaterdagen. De ergste moeten nog komen, dan weet u het vast. Gezellig in de file, tijdens een hittegolf, de raampjes open en ouwehoeren met honderdduizenden lotgenoten. Mocht het al niet zwart zien van de auto’s dan zorgt een bosbrand daar nog wel voor.
Thuis blijven kan natuurlijk ook! Even een weekje bijkomen in een huisje in Friesland. Wel even oppassen dat er geen uit koers geraakte vrachtschepen naar binnen komen zetten. U kunt ook ergens de tent opzetten, op een Waddeneiland of misschien op de Veluwe. Lekker met een doorweekte pleerol over de camping langs allerlei (bier)kratkastelen manoeuvreren.
Nee, toch liever verder weg? Dat kan, maar in Amerika word je binnengehaald als de eerste de beste crimineel en elk jaar Azië of Afrika is wat eentonig. Hierbij een vierde mogelijkheid: wat dacht u van een andere planeet? Nog even en we kunnen sandboarden op Mars of hiken op de Maan. De eerste vluchten zijn helaas iets vertraagd door het ontploffen van een daarvoor benodigde raket. Verder moeten er nog een paar alcoholistische astronauten worden ontslagen, maar daarna gaan de lijnen echt open.
De ideale vakantie? De keuze is aan u, alvast een fijne reis gewenst!

Tourhelden

De Tour is dood… leve de Tour! Sinds de tweede helft van de vorige eeuw overleeft het grootste Franse sportevenement het ene schandaal na het andere. Zondaars en winnaars wisselden elkaar af, of bleken één en dezelfde persoon. Als sportfan heb ik daar ongeveer 25 jaar van mee kunnen “genieten”. Heldendaden inspireren en wil je kopiëren. Tijdens een potje voetballen willen we allemaal Ronaldinho zijn, dat is helder. Maar als welke renner moet ik nu de Maarnse berg op?

Het is zomer, juli 1989, de tijd waarin mijn vakanties nog oneindig lang leken te duren. Mijn vader en ik hebben net onze racefietsen schoongemaakt en de ingevette kettingen weer om de tandwielen gelegd. De Tour is immers al begonnen! Onze eigen Breukink heeft de proloog gewonnen en zelfs het geel gedragen, terwijl Theunisse onderweg is naar de bolletjestrui. De zon schijnt en we besluiten om onze zojuist “gesoigneerde” fietsen te gaan testen. In het kielzog van mijn vader voer ik een interne strijd: ben ik nu Breukink of toch favoriet LeMond? Theunisse is geen optie, niet vanwege zijn uiterlijk, maar om zijn mogelijke “gebruik” in de Tour van het afgelopen jaar.
Een paar weken daarvoor was de keuze veel eenvoudiger: de extroverte Becker versloeg ijskonijn Edberg in de finale van Wimbledon en ik deed het op onze plaatselijke tennisbaan nog eens dunnetjes over. Maar het racket is al lang weer opgeborgen en ingeruild voor een racefiets. Halverwege ons rondje om het Lauwersmeer verliest mijn chauvinisme het van de gele trui van LeMond. Kort daarop neem ik, zoals het een echte Tourwinnaar betaamt, de kop in de volle wind over.

Het is zomer, juli 2007, vorige week voerde ik nog een discussie met mijn vader, hij vond het hele wielrennen geen bal meer aan: “één grote dopingshow”. Ik stelde dat een beetje doping “er nou éénmaal bij hoorde” en dat dit in de zogenaamde heldenjaren van Zoetemelk – waar we allemaal voor de buis zaten - ook al zo was. De discussie verstomde in een sur place. Nu, een week later moet ik hem toch gelijk geven, elke winnaar blijkt een zondaar. De spanning is weg, er zijn geen echte helden meer. Zijn ze er ooit wel geweest?
Ze zeggen wel eens dat mannen hun leven lang kinderen blijven, gevoed door een onschuldig enthousiasme. Kijkend naar mezelf kan ik me daar grotendeels in vinden, als het om de beleving van sport gaat al helemaal. Het is echter de vraag of de Tour de France dergelijk enthousiasme nog verdient? De Tour is zijn onschuld kwijt. De Tour is dood… leve de Tour, maar mijn vader en ik moeten onze ketting nog invetten.

Rosé

Het is donderdag 12 juli 2007, 7 uur in de avond en ik ben net door een lokale stortbui vanuit de auto mijn huis in gerend. Pak nat, tas nat en dit weer meer dan zat. Normaal gesproken moet je in deze tijd van het jaar ergens achter een koele fles rosé zitten! In de stad of op het strand een beetje koekeloeren naar wat er allemaal voorbij komt zullen we maar zeggen. Tijdens deze overpeinzing start ik bijna onbewust mijn computer op. Vandaag nog een leuk thema op Dag.nl? Topless zonnen: ja dus…

De computer ratelt door en ineens zie ik een foto van een halfnaakte Froukje de Both-achtige verschijning ergens op een zonnig Hollands strand. Heel even wil ik achter me kijken, voel me toch een beetje een voyeur, maar kijk dan verder. Want er is meer! Een gelijk geklede dame op een badlaken, lezend, geen glossy maar een boek. Niet alleen mooi maar ook nog eens intellectueel, grap ik in mezelf. Zal de zomer dan toch nog komen? Op de achtergrond twee gasten die – toevallig of niet – tot halverwege de torso zijn afgesneden. Ik neem aan dat iedereen wel door heeft in welke richting de rest van het lichaam is gedraaid?

Ik ben er heilig van overtuigd dat het antwoord op de vraag “bikinitopje aan of uit” in deze foto is opgesloten. Ik probeer me in te leven in die twee kerels. Wat is er naast het feit dat ze bijna zijn gehalveerd nog meer vreemd? Dan weet ik het: ze gaan echt niet voor de romantiek of gezelligheid een wandeling op blote voetjes maken. Alsof ze daar onder dit wolkenpak ook zouden lopen? “Hi Willem, hoe laat zien we elkaar bij strandpaal 10? Zelfde tijd als vorige week?”. Vergeef mijn generaliseren, maar dat gaat echt niet gebeuren.

Willem en zijn metgezel hebben dan wel wat beters te doen hoor ik ze bijna zeggen. Hun ommetje wordt pas echt leuk als er “hier en daar nog wat valt te zien”. Uit angst dat ik blijf hangen in deze eenzijdige gedachte, dwing ik mezelf om de meest voor hand liggende ja’s en nee’s op een rijtje te zetten. Ik faal. Het blijft bij banale grappen over wie wel en wie niet het topje uit mag doen, het blijft bij vrijheid van kledingsuiting en het spel van zien en gezien worden. Het is donderdag 12 juli 2007, bijna 9 uur in de avond en ik krijg ineens ontzettend veel zin in een glas rosé.

(foto: DAG.nl)

Global Gore-tax

Vandaag op DAG.nl/Meedoen:

De aarde warmt op, dat hebben we zo langzamerhand wel begrepen. Zowel de politieke als de reguliere thermometer slaat rood uit. In het heetst van de strijd gaan supersterren en uitgerangeerde politici zich er ook mee bemoeien. Het zal niet lang meer duren voordat men al zijn euro’s bij de deur in een collectebus kan gooien. Deze hype heeft de status hittegolf namelijk nog niet bereikt. Jammer voor Jantje Beton, focus op aarde, ijsbergen en zon!

De feiten lijken voor zich te spreken, ik geef u een Top 5: 2005, 1998, 2002, 2003 en 2004. Dit zijn niet de jaren waarin Lance Armstrong de Tour de France heeft gewonnen, maar de vijf warmste jaren wereldwijd sinds 1900. Daarvoor hebben we overigens nog een mini-ijstijd doorgemaakt van 1650 tot 1850. Sindsdien is het kwik alweer aan het stijgen. Dus de stijging loopt al wat langer dan de hieraan gekoppelde CO2-trend. Daarnaast zijn er critici die menen dat de aarde nog “bijkomt” van deze kleine ijstijd - die vanzelf weer kan optreden - en dat het CO2-effect nihil is. Al Gore behoort niet tot deze groep.

Niet alleen Moeder Aarde, maar ook Vader Aarde (want zo mogen we Gore wel gaan noemen) zit er de laatste jaren warmpjes bij. De ietwat gegroeide runner-up voor het Witte Huis is tegenwoordig helemaal “hot”. Allereerst was er de documentaire, toen de media-aandacht, en als klap op de milieuvriendelijke vuurpijl het Live Earth concert, met als gevolg nog meer aandacht. De boodschap luidt: “Save Our Selves” (SOS). Zoals bij veel kreten kun je dat op verschillende manieren opvatten. Zo zou men het ook kunnen interpreteren als het startpunt van een nieuwe race naar het presidentschap. Met Global Warming als inzet uiteraard: “Read my lips, global Gore-taxes”…

Hoe dan ook, sinds zijn campagne heeft men het erover in Amerika en dat is al heel wat. Supersterren springen hier de laatste tijd graag op in, getuige de rijk gevulde podia op 7-7-7. Zo lang ze maar blijven zingen en niet vervallen in voorgekauwde “warme aarde praatjes”. Actrice Cameron Diaz heeft de oplossing trouwens al aangereikt: doe de kraan uit bij het scheren van je benen. Briljant! Als dat nog niet genoeg is weet Formule 1-coureur Christijan Albers ook nog wel een goede maatregel. Gewoon na het tanken met slang en al de weg op rijden, pech voor de volgende klanten. Brandstof besparen doe je zo! Deze milieuvriendelijke actie kost Albers weliswaar zijn carrière, maar een dergelijke idealist kan natuurlijk altijd nog schitteren in de huis-aan-huis collecte.

What a night...

Prachtig verhaal van een deense vriendin:

"Hi Rutger,

Simply have to tell you this story about what happened last night!

I woke up at 3 am by the sound of our front door being unlocked! Half asleep I looked at the alarm clock which showed 03-something and thought it was J. who had opened the front door, maybe because he'd heard some noise in the staircase. But no, the man was lying fast asleep by my side!

I simply don't know what happened in my head, but I got out of bed, ran to the front door, and stood face-to-face with a middle-aged guy who had unlocked the door with my keys, which I apparently had forgotten i the lock when coming home late yesterday evening (will never forget that again after this!).

So picture this: Yours truly (panties and a top only ;-)) yelling "HEY!!! What the hell are you doing here?" The intruder got so scared that he stumbled back into the staircase, while giving me my keys, and at the same time saying "Sorry! Sorry! Where does Torben live?". "Downstairs," I answered, slamming the door.

Now J. was awake, and we heard the guy unlocking some other door, and then no more. J. checked if there was anything going on at the back of the house, but no, and I opened a window facing the street. And there, at the front step were 2 police officers. They asked if I had called them (I hadn't), but it turned out that it was the family living downstairs to us, who had called, because the guy had tried to get into several apartments.

The police officers checked both the front and the back of the house - nothing - and finally rang the door bell of the above mentioned Torben's apartment.

He was of course very confused and heavy with sleep, but when we all explained the situation, he said: "Oh, that must have been Charles", he pronounced it "sjar-less" in old fashioned working class Danish, so it sounded very funny, "he is from Bornholm". As if that explained anything! Bornholm is - as you probably know - an island in the Baltic... And while this happened, Charles was already fast asleep on the sofa in Torben's living room - he didn't even notice the police officers ;-)

We all got a good laugh, also the police officers, and got back to bed, though we had a little difficulty falling asleep again. This morning J. of course asked me what I would have done if it had been a burglar - I have absolutely no idea, hit him I guess, I'm pretty handy with my fists ;-)

Have a nice day :-)
A"