Aardige aziaat

Het is altijd een gokje om als eerste op een terrasje te gaan zitten... Alle tafels en stoelen zijn natuurlijk niet voor niets leeg?
Er hangen allerlei onzekerheden aan vast, bijvoorbeeld of je zal worden geholpen en of dat vale zonnetje verder gaat doorbreken. Onterecht bleek zondag al vrij snel, het terras zat binnen no time vol! Nu was er iemand die zich daar totaal geen zorgen om had gemaakt, namelijk een straatmuzikant, maar niet zomaar één! Alleen al zijn introductie: niet dat onhandige uitpakken van je gitaar, geen oogcontact met je publiek, dat onpersoonlijke waardoor je het idee krijgt dat het even afgeraffeld gaat worden. In plaats daarvan kwam deze aardige aziaat (zoals hij zichzelf herhaaldelijk noemde) al spelend en zingend met een ongekend volume op ons af, om iedereen het komende half uur met zijn Duke Ellington repertoire te verblijden. Hij wist alle nummers op uiterst vermalijke wijze aan elkaar te kletsen en grapte constant over het moment van collecteren: "ik heb nog helemaal geen zin om rond te gaan, de aardige aziaat speelt er gewoon nog ééntje..." Het zal hem gulle giften hebben opgeleverd, maar vooral ook veel applaus, iets waar je het als artiest pur sang nog altijd voor doet. Hij genoot en wij dus ook, geniet mee en druk hieronder op play...