10 jaar alweer

Met enige weemoed kijk ik vandaag in de agenda, want het is alweer 10 jaar geleden dat we op en langs het ijs de elfstedentochthelden stonden toe te juichen. 's Ochtends vroeg zagen we de wedstrijdrijders in Birdaard (2e foto), want daar zie je ze tot twee keer toe (retourtje Dokkum) - wel een paar seconden lang - en 's middags de tourrijders bij het keerpunt in Dokkum (3e foto). De sfeer in deze beroemde bocht van de tocht der tochten was onbeschrijfelijk... Het bestond uit de volgende elementen: opzwepende dweilorkesten, duizenden mensen, evenzoveel unox en/of fryslan mutsen, passerende schaatsers met de armen in de lucht, de ereronde van ene Evert en het constante juichen en zingen. Dat laatste werd gedurende de dag alleen maar intenser, met een klein beetje hulp van de rijk vloeiende berenburg, hetgeen in dit plaatsje zijn oorsprong kent. Van alle sportevenementen die ik als toeschouwer heb meegemaakt staat deze toch wel met stip op één, samen met de tochten van 1985 en 1986 natuurlijk, die ik als jochie op de Bonkevaart in Leeuwarden en ook weer in Birdaard heb bijgewoond. Of er ooit weer een elfstedentocht komt? Zonder twijfel! Je weet alleen niet wanneer en dat is nou juist de charme van dit fenomeen. Wat ik wel zeker weet is dat ik er met m'n bevroren neus weer bovenop zal staan...
(luchtfoto´s P. Leeuwen)