Sportief commentaar

Eigenlijk had ik me voorgenomen om er gisteravond tijdens Ajax-Olympique Marseille ouderwets op los te zappen. Voor de minder wispelturige types onder ons zal ik uitleggen wat ik daarmee bedoel. Op dit soort avonden probeer ik die B-film op Net-5 te volgen en de wekelijkse golfrubriek op Eurosport, zonder ook maar een goal te missen. Je begrijpt dat dit normaal gesproken gepaard gaat met efficiënt geschakel. Het is een kunst om de langverwachte zoen op kanaal 9 zo te “plannen” dat deze tussen balovername en beslissende voorzet valt op 3. Hier wil ik nog twee dingen aan toevoegen: ik doe dit alleen als ik in mijn eentje kijk (dit moet je een ander niet aandoen) en - nee - ik ben geen tv-verslaafde. Terug naar de wedstrijd.
Het zappen maakte plaats voor een ouderwets UEFA-cup avondje. Dat kwam niet door het vertoonde spel van beide teams, niet door de spanning van de knock-out fase, maar door het commentaar van Jeroen Gruter. Deze verslaggever is voor mij al enige tijd onovertroffen. Aanvankelijk associeerde ik hem vooral met die fenomenale zwemcomments: “ Van den Hoogenband… Van den Hoogenband!” Het zit hem niet in de woorden zelf, want iedereen kan de naam van ’s lands beste zwemmer ooit scanderen. Maar niemand kan een sportmoment naar een climax toe praten zoals hij, dus ook niet langs het voetbalveld. Koning van de pauze, afgewisseld met stemverheffingen, waardoor hij je meevoert in zijn beleving.
Professioneel is het prachtig, privé lijkt het me lastig. Probeer je eens voor te stellen hoe hij zijn vriendin ten huwelijk zou vragen… ze overleeft het waarschijnlijk niet! Net zoals Ajax de achtste finale van gisteren niet overleefde. Het doet er eigenlijk niet toe: de clou op Net-5 is me ook ontgaan.